Pétanque

Iedere week kwamen 30, 40 en soms wel 50 leden op donderdagochtend boulen om met een prijsje van Corry naar huis te gaan. Het kostte € 1,00, maar dan kreeg je ook wat: vers fruit, hele maaltijden, soep, worst, chocolade, chips, snoep. Iedereen kreeg een prijs. Kreeg, want het is verleden tijd.

Corry is er afgelopen donderdag mee gestopt.

Elke week werd de lege krat weer meegenomen en met boodschappen gevuld. Vaak moest er ook nog zo’n grote shopper aan te pas komen. Corry sjouwde wat af en showde de door haar gekochte producten op donderdagmorgen op de prijzentafel.

Maar voor de prijzen moest eerst gebould worden. Nadat de bijdrage van € 1,00 was geïnd en geadministreerd, werd het aantal deelnemers geteld en daarna werden precies voldoende blokjes in de zak gedaan. Corry deelde de blokjes vervolgens, volstrekt willekeurig, met strakke hand uit. Met een streng fluitsignaal werd aan de speelronde begonnen die precies 25 minuten voor het half uur met hetzelfde strenge fluitsignaal tot een einde kwam. De uitslagen werd ingevuld op papier en in de computer ingevoerd. Na drie speelronden werd, rond half één, de stand bekend gemaakt. Degene die op de laatste plaats was geëindigd, kreeg, zoals Corry dat noemde, de aanmoedigingsprijs in de vorm van een pot augurken. Humor kan Corry ook niet worden ontzegd. Daarna werd iedereen naar de prijzentafel geroepen. De beste had de eerste keus, de tweede de tweede, enzovoort.

Maar na vele jaren is aan dit tijdperk een einde gekomen. Het werd uiteindelijk toch een belasting om elke week maar weer met lege kratten en boodschappentassen naar de winkel te gaan, allerlei en gevarieerde prijsjes te kopen en bepakt en bezakt op donderdagochtend naar het pétanquecentrum te rijden en dat allemaal naar binnen te sjouwen en op tafel uit te stallen.

Corry en Herman gaan volgende week voor een kleine twee maanden overwinteren in Spanje en daarna gaan ze naar de camping in haar thuisland Brabant. Een mooi moment om te stoppen al was er bij Corry enige twijfel omdat er geen opvolger is.

Nadat de prijzen afgelopen donderdag, helaas voor het laatst, door Corry zijn uitgereikt, zong iedereen spontaan: “Corry bedankt, Corry bedankt”. De leden lieten Corry niet zomaar gaan. Een dankwoordje, twee bossen bloemen en cadeaubonnen benadrukten onze groot dank en waardering voor de niet aflatende inzet en haar enthousiasme gedurende vele jaren.

Corry bedankt!

Het is jammer dat niemand bereid is om de taak van Corry over te nemen (als dit niet juist is, dan verneem ik dat wel). Rob zal, zolang hiervoor niemand wordt gevonden, de wedstrijdleiding op zich nemen. We gaan dus gewoon door op donderdagochtend, maar dan helaas zonder prijzen.